Jacek Sieński
Członek Zarządu
|
Dawid Makowski
Członek Zarządu
|
Anna Poniewierka
Główna księgowa
|
Jadwiga Pietkiewicz
Księgowa
|
Anna Sygutowska
Księgowa
|
Roman Mandziejewicz
Konsultant ds. projektów
|
Jakub Kalus
Konstruktor
|
Norbert Mięki
Konstruktor
|
Andrzej Szymczak
PRACOWNIK DZIAŁU KONSTRUKCYJNEGO
|
Dariusz Poprawski
Informatyk
|
Anna Krupa
Logistyk
|
Joanna Herczakowska
Pracownik działu logistyki
|
Paweł Jakubiak
Obsługa reklamacji
|
Daniel Sygutowski
Technolog
|
Monika Hołodziuk
Handlowiec
|
Monika Jastrząb
Specjalista ds. kadr i płac
|
Już we wczesnej fazie projektowania urządzeń elektronicznych należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe określenie odstępów izolacyjnych powietrznych oraz po izolacji. Pozwala to uniknąć późniejszych problemów projektowych. Często bowiem urządzenia nie przechodzą certyfikacji przez błędne obliczenie lub nawet przeoczenie odstępów izolacyjnych powietrznych i po izolacji w fazie projektowania.
Odstęp po izolacji (ang. Creepage distance).
Odstęp po izolacji jest to najkrótsza droga pomiędzy dwoma przewodnikami mierzona wzdłuż powierzchni izolacji. Zachowanie właściwych odstępów po izolacji chroni przed przejściem prądów pełzających jak i procesem powstawania ścieżek przewodzących na powierzchni izolacji, które są skutkiem wyładowań niezupełnych powstających w pobliżu przewodnika. Odporność na prądy pełzające zależy w głównej mierze od dwóch czynników: wartości współczynnika CTI (ang. Comparative Tracking Index) materiału izolacyjnego oraz zanieczyszczeń występujących w środowisku pracy.
Odstępy izolacyjne powietrzne (ang. Clearance distance)
Odstęp izolacyjny powietrzny jest najkrótszą drogą pomiędzy dwoma przewodnikami mierzoną w powietrzu. Odstęp ten zapobiega przeskokowi iskry pomiędzy elektrodami, który powodowany jest przez jonizację powietrza. Na odległość odstępu ma wpływ wilgotność względna, temperatura, oraz stopień zanieczyszczeń środowiska.
Odstępy izolacyjne są również istotne z punktu widzenia konstruktora elementów indukcyjnych, dlatego też nasi klienci proszeni są o ich określenie. Zachowanie wspomnianych odstępów jest szczególnie ważne, jeżeli projektowane urządzenie ma być zgodne z wymogami polskich norm. Dlatego też konstruktor/projektant powinien dokonać klasyfikacji urządzenia określając, w zależności od jego zastosowania, wymogi norm które dane urządzenia musi spełniać. Następnie na podstawie danych norm określić odstępy izolacyjne. Wśród polskich norm, dotyczących urządzeń elektronicznych, najczęściej pojawiają sie normy:
Grupy materiałowe
Przed przystąpieniem do określenia odstępów izolacyjnych konieczne jest zapoznanie się z pojęciami stosowanymi w polskich normach tj. grupy materiałowej stosowanych materiałów izolacyjnych, klasy zanieczyszczeń środowiska pracy oraz grupy przepięciowej, w której urządzenie ma pracować.
Grupy materiałowe zależą od wskaźnika odporności na prądy pełzające (CTI) i klasyfikowane są następująco:
Podział wg. norm europejskich | |
---|---|
Grupa Materiałowa I | CTI > 600 |
Grupa Materiałowa II | 400 < CTI < 600 |
Grupa Materiałowa IIIa | 175 < CTI < 400 |
Grupa Materiałowa IIIb | 100 < CTI < 175 |
Grupy zanieczyszczeń
W zależności od środowiska pracy urządzenia rozróżnia się 3 grupy zanieczyszczeń:
Kategorie przepięć Polska norma PN-IEC 60364 określa cztery kategorie przepięć.
Przy projektowaniu urządzeń domowych, biurowych itp. (zasilanych z sieci do 300VAC) brana jest pod uwagę kategoria II - 2,5kV.
Klasy temperaturowe
Ponieważ w zastosowaniach elektrotechnicznych temperatura bardzo często okazuje się czynnikiem w decydujący sposób wpływającym na starzenie się materiałów izolacyjnych.
W doniesieniu do materiałów i systemów izolacyjnych stosowanie jest pojęcie klasy temperaturowej zgodne z normą IEC 60085.